انواع انسان شناسی:

1- انسان شناسی تجربی: (تجربه شامل حس هم می شود)

بررسی انسان ، ابعاد وجودی او ، نیازهای حسی و مادی از راه تجربه و مشاهده . (این دانش شامل پزشکی ، فیزیولوژی ، روان شناسی تجربی و زیست شناسی می شود)

2- انسان شناسی عرفانی:

شناخت انسان از راه کشف و شهود ، علوم حضوری و یافتن عین نیاز او به خداوند که باعث می شود همه ی احکامی که در باره ی انسان صادر می کند بر اساس همین نگاه به انسان است .     

3- انسان شناسی فلسفی: (علم النفس فلسفی)

شناخت عقلانی و اندیشه ی از انسان که به بررسی ابعاد مادی و مجرد انسان پرداخته ، مشترکات و مختصات او را با دیگر موجودات به ویژه حیوانات بیان می کند ، در این دانش به صورت خاص ویژگی های فرا حیوانی انسان از اهمیت بشتری بر خور دار است.  

4- انسان شناسی دینی:

بررسی ابعاد وجودی انسان از راه متون مقدس دینی و ادْله ی نقلی که به عنوان مقدمات مقبول به شمار مر آیند.

انسان شناسی دینی از دو بعد به انسان نگاه می کند : 1- فردی(روانی - جسمی) 2- اجتماعی (خانوادگی - مدنی).

انسان شناسی چه علمی است ؟

هر علمی که به بررسی انسان ، ابعاد وجودی او ، نیازها و ویژگی های او و مسایل مرتبط با او بپردازد ، انسان شناسی است .

ضرورت انسان شناسی :

از آنجا که مطالعه خدا شناسانه و دستیابی به واقعیت های هستی بدون توجه به محور و مقیاس هستی که همان انسان است ، میسور نمی باشد ، بنابر این هیچکس نمی تواند خدا شناسی جامع و کیهان شناسی فراگیری را ارائه نماید ، مگر این که به انسان شناسی دقیقی دست یافته باشد .

بنابر این انسان تا خودش و واقعیت های وجودی اش را نشناسد نمی تواند خالق و پروردگار اش را بشناسد ( من عرفه نفسه فقد عرفه ربه ) و همچنین نمی تواند واقعیت های پیرامونی اش را درک کند.