فطرت یا سرشت مشترک انسانی چیست ؟

فطرت به معنای علم حضوری و شهودی نسبت به خداوند متعال است . بنابراین همه انسانها به گونه ای به خداوند علم داشته ولی این علم هم دارای درجات گوناگون است وهم زنده کردن آن در انسانها با شرایط متفاوتی صورت می گیرد .

پس غفلت انسان از خدا به دلیل سرپیچی او از علم بی واسته نسبت به خداوند و روی آوری به علم حصولی با واسطه نسبت به اشیاء اطراف خود می باشد .

دلایل وجود فطرت در انسان :

1- وجود شناخت ، علم و دستگاه ادراکی و شناختی در همه انسانها . از آنجا که همه انسانها به گونه ای با بهره گیری از نوع استدلال و استنتاج حقایقی را ثابت کرده و به عنوان علوم مشترک می پذیرند ، این نکته حکایت گر وجود جنبه ای مشترک در همه انسانهاست .

2- پذیرش ارزشهای اخلاقی مشترک ، همانند قبح ظلم ، حسن عدل ، حسن راستگویی، قبح بی وفایی ، خیانت ...

3- وجود گرایشها و تمایلات فراحیوانی در انسان، همانند کمال طلبی، فضیلت جویی ، حقیقت جویی ،زیبایی طلبی ،جاودانگی طلبی ،میل به پرستش.

4- وجود توانائیهای خاص بشری ، مثل فراگیری زبان ، تفهیم و تفاهم ار طریق نمادها (حکایت از حس مشترک دارد) قدرت بر خود سازی.